Welcome to the Golden State!

Nou, helaas was het niet meer mogelijk om een praatje te plaatsen voor ik vertrok uit Aubrey. Maandag heb ik mijn spullen gepakt om naar Los Angeles te vliegen.

Zelfs in de laatste weken op de ranch ontdekte ik nog steeds nieuwe dingen. Zo heb ik voor het eerst een Amerikaanse flitspaal gespot, ben ik in een Vitamin Store geweest (een supermarkt met pillen, shakes, poeders en allerlei troep die bij ons illegaal is) en hoor ik nog altijd ergens anders een piepje als ik weer eens de verkeerde pick-up open probeer te doen met de afstandsbediening.
Ook ben ik langs een Beer Bar gereden; een drive-through bar waar je drank kan shoppen. Je moet het overigens wel dichtlaten in de auto, anders beland je in de gevangenis. Het is toch wat, die Amerikanen.

Met de Sonic bezoekjes ging het goed, ze namen nog steeds in aantal af en ik haalde meestal alleen smoothies e.d.. De laatste keer dat ik mijn banaan/aardbeien smoothie ging halen zag ik de plaatselijke brandweermannen in hun brandweerauto Sonic bestellen. Hehe...

Sinds mijn laatste praatje heb ik nog steeds erg veel tijd besteed aan het maken van foto’s van de paarden en de ranch. Sherry vindt ze geweldig en wil de website vernieuwen met de foto’s, dus dat is een groot compliment :)

Vorige week zaterdag kwam er een nieuwe hoefsmid langs, de man scheen uit Heerlen te komen. We konden dus praten in het – soort van ;) - Nederlands, was wel gezellig. Hij woont hier nu drie jaar en is van plan te blijven. Dus weer mooi wat contacten gemaakt, altijd goed.
Toen ik later Hercules uitstapte in de binnenbak zag ik een schildpad zitten, half bedekt onder het zand. Ik ben later teruggegaan om hem beter te bekijken en in het meer te zetten. Hij was nogal zwaar en ook redelijk groot, zeker wel een centimetertje of 30. Wel gaaf al die beesten die je hier tegen het lijf loopt.
Nadat ik de schildpad te water had gelaten zag ik een roofvogel wegvliegen met daarachteraan een zwerm kleine vogeltjes. Weet niet precies wat er gebeurd was, maar het was in ieder geval een grappig gezicht!

Zondag ben ik na de wekelijkse telefoongesprekken naar Denton gereden om een kijkje te nemen in de Golden Triangle Mall, een winkelcentrum. Heb er een hele middag door kunnen brengen, dus was wel een geslaagde dag. Die dag heb ik niemand gezien van de ranch, geen Hubert, geen Enrique en geen Sherry, dus het voelde echt als een paardloos dagje vrij. Heerlijk!

Woensdag zijn Hubert en ik met 5 paarden naar Don Boyd gereden, een oude rot in het vak en een goede reining trainer. Onderweg mooie wegen tegengekomen en veel grote ranches (voor de kenners: de ranches van Tim McQuay, Dell Hendricks, fam. McCutcheon).
Nadat alle paarden gereden waren en de rancheigenaar ons op lunch had getrakteerd zijn we weer richting huis gereden, om daar de rest van de beestenboel te rijden.
In de namiddag kwam de bewolking en een tijdje later zag ik overal om me heen slecht weer, behalve bij ons. Toen het rond een uur of 9 donker was begon het overal om ons heen te onweren en heb ik mijn camera gepakt voor foto’s. Was wel gaaf om rondom overal onweer te zien en zelf droog buiten te staan.

Donderdag was de laatste fotodag en heb ik een fotolijst gekocht voor Sherry om daarin de close-up foto’s te doen van haar 9 paarden waar ik mee gewerkt heb. Wel leuk om alles zo bij elkaar te zien in 1 lijst, het was toch wel ‘a hell of a job’, maar wel een leuke! Ze was er ook erg blij mee gelukkig.

Zaterdag was de grote verjaardag-dag! Heb veel leuke kaartjes, smsjes en telefoontjes gehad dus voelde ik me toch nog een beetje jarig! Sherry en Hubert zaten namelijk in Oklahoma, dus ik voelde me een beetje alleentjes totdat Amber (de vrouw van Enrique) naar me toe kwam om te vragen of ik wilde dat ze mee ging naar Dallas. Ik wilde gewoon in Dallas geweest zijn voor ik weg ga. Dus dat was leuk, even getankt en op naar Dallas!
Het duurde alleen even voor we er waren aangezien er geen borden bij de Highways staan richting centrum. Na wat heen en weer gebel hebben we een centrum gevonden. Nadat we geluncht hadden wilden we de winkels zoeken, alleen waren alle winkels weggehaald dus moesten we naar een buitenwijk van Dallas om te shoppen. Een wijkagent had ons naar een punt gestuurd waar we op de ‘trolley’ (is dat een bus?) moesten wachten en die zou ons daar naartoe brengen. Na een wandeling van 20 minuten bergopwaarts in de zon kwamen we bij de goede straat en een bushalte, dus zijn we in de bus gesprongen, die ons weer naar het beginpunt bracht. Grr... De chauffeur was wel erg aardig en heeft ons op de goede bus gezet. Na ruim 3 kwartier kwamen we op de bestemming aan en hebben we 2 uurtjes rondgewandeld om vervolgens weer terug te gaan.
Eenmaal terug op het busstation zagen we een groot bord met ‘Trolley’ staan bij een treintje. Shit, dat was 10x sneller geweest. Maar ja, zo hebben we wel heeeeeel Dallas gezien ;)
De aardige buschauffeur kwam ons weer opzoeken op het station om nog even een praatje te maken en daarna zijn we naar de auto gelopen. Terug zijn we gelukkig in 1 keer goed gereden, midden door een zware onweersstorm. We hebben onweer gezien, echt niet normaal! Zo ontzettend gaaf!

Zondags heb ik een beetje op stal rondgehangen en ben ik vast begonnen met het pakken van mijn spullen. ’s Avonds vroegen Hubert en Roy of ik mee uit eten wilde gaan bij de Mexicaan aan de andere kant van de wei, ter afscheid en ter verwelkoming van een vriendin van Roy die net was geland. Het was erg gezellig en ik heb zelfs nog cadeautjes gekregen van Jose en Amber en Enrique.

Maandag ingepakt en een grote doos naar huis gestuurd met spullen die echt niet meer in mijn koffer paste. *schaam* Nadat ik afscheid genomen had van Sherry, Amber, Enrique en de paardjes heeft Hubert me naar het vliegveld gebracht. Bij het inchecken was mijn bagage te zwaar dus moest ik een aparte doos inchecken (erg apart, nooit meegemaakt). Bij de douane gingen alle alarmen af die er maar af konden gaan en dus moest ik in een freaky hokje staan voor 15 seconden om te checken of ik geen criminele dingen bij me had. Goed begin van de reis..
Eenmaal in het vliegtuig zat ik naast Jimmy, een piloot uit Dallas. We hebben gezellig gebabbeld en hij heeft me na afloop van de vlucht in de cockpit gezet. Hij vroeg of ik met hem mee ging met de vlucht naar Honolulu, Hawaii, mocht zelfs mijn vrienden eerst oppikken. Toch maar niet gedaan ;)
Na wat zoeken hebben Danai, Roy, Maarten en ik elkaar gevonden op het vliegveld. Wat was ik blij om mijn vrienden weer te zien en om omringd te zijn door brabanders :P
Eenmaal in het hotel wist ik weer met wat voor gekken ik deze reis ga doen. Geweldig.

De volgende dag was iedereen al om half 7 wakker. Ik omdat het mijn ritme was, en de rest had volgens mij een jetlag. We hebben ontbeten en een ommetje gelopen. Vervolgens zijn we op de bus gesprongen naar Santa Monica, waar we heerlijk op het strand hebben gelegen. Na 1 dag hebben we al ontzettend veel foto’s, dus dat wordt wat deze vakantie!

Vandaag ben ik erg ziek en heb ik gezegd dat de rest maar zonder mij op stap moet. Ze hebben de supergave auto opgehaald, een witte! Dat moest ook van mij dus ik ben trots op ze ;) Nu zijn ze naar de mall en probeer ik wat te doen ‘thuis’.
Ik denk dat ik een zonnesteek heb, ben een beetje misselijk maar heb toch honger, heb steeds het gevoel dat ik flauwval en een beetje koorts. Erg fijn, ik heb me lang niet zo rot gevoeld. Maar goed, mijn lieve reisgenoten hebben drinken voor me gekocht en Danai heeft me de laptop gegeven zodat ik niet helemaal een nutteloos dagje heb. Ze zorgen goed voor me :)

Vandaag staat nog een dagje L.A. op het programma en morgen willen we vertrekken richting San Diego, dus dan begint onze road trip officieel. Heerlijk :)

De link naar de foto's is:

http://picasaweb.google.com/SylvieDouwes/Deel4

Ik hoop dat het lukt om nog geregeld verslagen op internet te zetten, ik ga het in ieder geval proberen!

Iedereen nogmaals bedankt voor de leuke mailtjes, smsjes en belletjes op zowel mijn blog als mijn verjaardag!

Liefs
Syl