Viva Las Vegas!!

Hallo allemaal!

Bij deze weer een berichtje uit ‘the States’. Gelukkig kan ik nog steeds melden dat alles goed gaat; geen verbrandingen meer, geen autopech (afkloppen) en zelfs geen katers na Las Vegas.

Na onze wilde raft-avonturen op de Colorado River zijn we vertrokken uit Moab om naar Canyonlands te gaan, een soort kleine en grillige Grand Canyon. Het was erg mooi, maar na de Grand Canyon iets minder spectaculair. Toch hebben we een paar uurtjes lekker rondgereden en genoten van het uitzicht.
’s Middags zijn we vertrokken uit Canyonlands om naar Escalante te rijden. Onderweg hebben we genoten van de bijna Europees lijkende omgeving: afgelegen boerendorpjes met zwaaiende kinderen en koeien en herten op de weg. Tegen de avond vonden we het dus een goed idee om in een boerengat te stoppen voor een lekker boers maal. Eenmaal gesettled bij een idyllisch mooi restaurantje kregen we een culinair hoogstandje op ons bord: niet echt het type eten waar ik op gehoopt had. Ik heb dan ook met lange tanden 3 happen gegeten van mijn Duck-salade (had het woordje duck niet met eendenvlees geassocieerd). Met zo’n gerecht doe je mij dus echt geen plezier, wat de serveerster die het ophaalde waarschijnlijk ook door had. De rest van ons was trouwens best tevreden met het eten, ik had gewoon weer eens het verkeerde besteld.
Na het eetfiasco zijn we doorgereden naar Escalante waar we om half 12 nog een motel hebben gezocht en meteen in bed zijn gedoken.
Toen ik de volgende ochtend ging uitchecken was ik zo slim om mijn kleine rechterteen open te halen aan een kei. Ik probeerde door te lopen maar ging na 3 meter van mijn stokje, waarna ik op de grond ben blijven zitten tot de rest kwam. De vrouw van het hotel heeft mijn teen verzorgd, die nu overigens zwart is. Het topje is los en mijn nagel ook, maar dat groeit vast wel weer aan/dicht.
Eenmaal weg uit Escalante zijn we naar Bryce Canyon gereden: een natuurpark met aparte rotsen die erg puntig en rood van kleur zijn. Een erg mooi en apart park waar we de nodige uurtjes hebben doorgebracht.
De volgende dag zijn we vanuit ons hotel in Cedar City naar Zion National Park gereden, een natuurpark vlakbij Bryce Canyon, maar toch totaal verschillend. Persoonlijk vond ik dit een stuk mooier, maar minder apart dan Bryce.
Toen we een dagje doorgebracht hadden in Zion zijn we aan het eind van de middag vertrokken om naar Las Vegas te vlammen: the entertainment capital of the world.
Voordat we een hotel hadden gezocht (nou ja gezocht, je hoeft in Las Vegas natuurlijk niet te zoeken) hingen we al met de fotocamera’s uit het raam. Wat een stad, geweldig! Lichtjes, decadentie, materialisme en alles over the top, vooral de hotels. Onze keus was gevallen op het MGM Grand (na wat internet research). Het hotel noemt zichzelf ‘the city op entertainment’ en ik moet ze nageven dat dat ook wel klopt. Het hotel neemt een heel ‘block’ in beslag, heeft eigen straatnamen en bevat onder andere een winkelcentrum, concertzalen, zwembad, groot casino, diverse clubs en restaurants, en tot slot 2 echte leeuwen in het hotel. (Die overigens een erg goed leven hebben.)

Tijdens ons verblijf in Las Vegas van donderdag tot en met zondag hebben we bijna alles typische Las Vegas-dingen gezien: de M&M Store, enkele hotels van binnen, de fonteinenshows van het Bellagio hotel, de casino’s, showgirls, dikke auto’s en het Las Vegas bord.
Vrijdag overdag hebben we lekker gewinkeld in het winkelcentrum op de Strip, waarna we ’s avonds bij Hooters hebben gegeten. Naderhand hebben we in het MGM een cafe’tje hebben opgezocht.
Zaterdagochtend heb ik de knoop doorgehakt om een concertkaartje te kopen voor Coldplay, die die avond in het hotel zouden optreden. De poster die in het hotel hing was 1 van de eerste dingen die me opviel, en ik kon mijn gedachten er niet van af houden, mede door de aankondigingsvideo van Coldplay die overal in en rond het hotel werd gedraaid.
Nadat ik mijn kaartje in handen had, zijn we vertrokken naar de Hoover Dam. Toen we daar aankwamen realiseerden we ons dat dit voor Amerikanen erg bijzonder is, maar dat het voor ons niks voorstelt, komende uit een land waarop de Hoover Dam gebaseerd is.
Dus na 2 minuten Hoover Dam zijn we uiteindelijk naar een ander winkelcentrum in Las Vegas gegaan om de middag te spenderen. Gelukkig had ik weinig moeite om daar geen geld uit te geven, de winkels waren niet erg bijzonder.
Na een heerlijk stukje kip in een Australisch steakhouse ben ik naar de concerthal gerend en heb ik werkelijkwaar genoten van het Coldplay-concert. De show was super, het licht en geluid was goed en de band is zelf erg goed live. Super! Mijn geheugenkaart was meteen vol.
Na zondagochtend nog even te hebben gegokt en gespeeld in de casino’s, hebben we de stad gedag gezegd en zijn we gewapend met water, frisdrank, snoep en chips vertrokken naar Death Valley National Park. Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door het natuurschoon dat Death Valley te bieden heeft. Wat wij gezien hebben bestond voornamelijk uit verschillende rotssoorten op 1 hoop, woestijnzand en de bekende verlaten wegen in de middle of nowhere. Een bijkomend geluk was de temperatuur, die mede door het tijdstip - 5 uur ’s middags - erg meeviel. De temperatuur was die dag opgelopen tot 49 graden, maar gelukkig was het al gezakt tot in de 30 toen wij daar aankwamen.
Toen we Death Valley uit waren hebben we een motel gezocht in Ridgecrest, een klein gat dat ons niet erg veel te bieden had.
De volgende ochtend zijn we dan ook meteen vertrokken naar Sequoia National Park, een park met de bekende Sequoiabomen, de grootste bomensoort ter wereld. Uiteraard hebben we een wandelingetje gemaakt om de grootste boom ter wereld te bekijken; de General Sherman Tree. (Shermie dus voor ons.) De boom is bijna 12 meter in doorsnee en bijna 90 meter hoog.
Na van alle toeristen foto’s te hebben gemaakt voor de boom zijn we teruggelopen naar de auto. Op de terugweg uit het park hebben we een moeder beer (een zwarte beer) met een kleinte gezien, geweldig! Ik sprong meteen uit de auto om ze beter te bekijken. Ze waren letterlijk op een paar meter afstand en we konden volop foto’s nemen. Voor het geval de beer er niet van gediend was bleven we in de buurt van de auto, maar ze waren rustig aan het zoeken naar eten in het bos. Echt een mooi en vertederend gezicht, super!
Op de terugweg zagen we een mooi klein restaurantje aan de rivier waar we erg graag wilde zitten. Het was niet goedkoop en het restaurant deed zich erg luxe voor, maar het viel nogal tegen. Het duurde allemaal belachelijk lang en het eten was echt matig. We hebben genoten van het uitzicht totdat we erachter kwamen dat er spinnen in de parasol boven ons zaten die steeds naar beneden kwamen zeilen. Nou, dan heb ik het gauw gezien. Maar goed, al met al hebben we wel gelachen en was het toch een geslaagde dag.

De volgende dag was het tijd voor deel twee van het Sequoia-park: Kings Canyon. Van origine werden deze parken als 2 losse parken beschouwd, maar sinds enkele jaren zijn de parken samen 1 National Park. Ze lijken dan ook erg op elkaar met de Sequoiabomen, de meren, rotsen en bossen, en de gebieden liggen tegen elkaar aan. Het park was erg mooi, maar omdat we de dag ervoor al iets soortgelijks hadden gezien waren we sneller weg en hebben we rondgestruind in Fresno, waar we wat hebben gewinkeld en gegeten.
Eenmaal thuis zijn Maarten en ik in het zwembad gesprongen om nog anderhalf uur lang baantjes te trekken en te spetteren in het water. Al met al een heerlijk dagje!

Vandaag zijn we naar Yosemite vertrokken en we vinden het allemaal toch wel 1 van de mooiste parken die we hier hebben bezocht. Volop meren, alpenweides, rotshellingen en bossen. Prachtig! Net Canada. We hebben een mooie wandeling gemaakt naar de watervallen en hebben de rest van het park met de auto doorkruist.
Na de mooie zonsondergang zijn we doorgereden naar Lee Vining waar alle motels bezet waren. Uiteindelijk hebben we 12 mijl verderop 1 motel kunnen vinden met vrije kamer, vandaar dat we nu in de middle of nowhere zitten in een knus motelletje.

Morgen vertrekken we naar Bodie, een verlaten spookstadje. Na Bodie trekken we richting San Francisco, waar we waarschijnlijk vrijdag arriveren. Na San Francisco trekken we weer langzaamaam richting Los Angeles, waar we 3 augustus op het vliegtuig stappen naar huis.

De tijd vliegt werkelijk deze vakantie, we genieten met volle teugen! Danai heeft haar hart al een beetje verkocht aan Californie, en ik moet zeggen dat ik ook die kant op neig. De staat is erg mooi, divers, warm maar niet te heet, en de mensen zijn ontzettend gezellig en vriendelijk.
Ik begin thuis steeds meer te missen, en kijk uit naar mijn thuiskomst, maar zolang ik hier ben geniet ik van ieder moment.

Bedankt voor jullie interesse en berichtjes. De link voor de foto’s is deze keer:

http://picasaweb.google.nl/SylvieDouwes/Deel6

Heel veel liefs en groetjes
Syl