Welcome to the Grand Canyon- and Beehive State!

*Arizona: the Grand Canyon State
*Utah: the Beehive State (bijenkorf)

Hallo allemaal!

Ik hoop dat alles goed is in de lage landen. Wij hebben in ieder geval al heel wat meegemaakt in de afgelopen 2 weekjes dat we hier zijn :) Om te beginnen hebben we nog altijd moeite met het zoeken van fatsoenlijk eten. Brood is zoet, broodjes taai en yoghurt is al helemaal niet te eten. Aangezien de nood hoog was hebben we een broodrooster gekocht wat het brood iets beter maakt.
Daarnaast maken we al heel wat kilometertjes. In de twee weken die nu voorbij zijn hebben we 2000 kilometer afgelegd. Tijd dus om het straks even wat rustiger aan te doen ;)
Ook ben ik gelukkig weer volledig hersteld. Na mijn vorige praatje heb ik nog even rondgelopen met misselijkheid, koorts en extreem pijnlijke benen. Toen het na een paar dagen niet over was zijn we naar het eerste ziekenhuis gereden die we tegen kwamen. Ik had de papieren nog niet ingevuld of ik werd al meegenomen omdat ze het een spoedgeval vonden. Op zich erg fijn omdat lopen vrijwel niet ging, en stil staan al helemaal niet. Nadat de dokter mijn benen en rug bekeken had wilde hij een bloedonderzoek doen omdat hij dacht aan uitdroging. Ik had inderdaad uitdrogingsverschijnselen maar het was niet nodig om me aan een infuus te leggen, gelukkig! Ik moest gewoon belachelijk veel drinken, in een koude ruimte blijven en niet lopen. Het belachelijk veel drinken was niet moeilijk, de rest wel. Dus maar meteen naar de apotheek gerend voor serieuze pijnstillers en verdovingsspray. Wat een verlichting! Ook al kon ik nog steeds niet lopen vanwege mijn verkrampte spieren, de ergste pijn was weg. Ik heb de dagen erna niet gelopen en continue met mijn olifantenpootjes omhoog gezeten. De dokter zei dat het na 7 tot 10 dagen beter zou moeten worden, maar gelukkig is het meegevallen. Nu (14 juli, 2 weken later) kan ik weer echt normaal lopen zonder pijn, alleen knielen is nog hel. Al met al een vreemde en pijnlijke ervaring.

Nadat we Los Angeles bekeken hebben (de rest vooral, ik amper), zijn we afgezakt naar San Diego. Ons smerige hotel lag direct aan de Mexicaanse grens en we hebben onze ogen uitgekeken toen we alle lichtjes zagen van Tijuana, de Mexicaanse grensstad. Ik ben de snelwegbrug op gestrompeld om wat foto’s te maken (zie Picasa).

De volgende dag was het vrijdag, de 4th of July, oftewel Independence Day! Een mooie gelegenheid om het patriottistische gevoel van de Amerikanen te aanschouwen. Vlaggetjes op de fietsen, teksten op taxi’s, felicitatieposters op de gebouwen ter ere van de Amerikanen, etc. Echt de Amerikaanse manier dus, lekker overdreven!
Overdag hebben we gewinkeld in San Ysidro, waarna we naar richting Balboa Park zijn gegaan. Het park was mooi, maar niet spectaculair. In het centrum van San Diego hebben we pizza gegeten om vervolgens het vuurwerk op de zoeken. Onderweg naar het strand stonden we in het verkeer vast met de auto, wat ervoor zorgde dat we een ontzettend mooi uitzicht hadden op het vuurwerk, waarschijnlijk mooier dan tussen de horde op het strand. Nadat het sfeervolle spektakel was afgelopen zijn we naar huis gereden om lekker onder de wol te kruipen.

Zaterdag zijn we in de bus gesprongen naar Mexico. Eenmaal gearriveerd zagen we best grote verschillen met Amerika: veel armoede en mega toeristisch. Waar je in Amerika rustig op straat kunt lopen word je in Tijuana bestookt door Mexicanen die je hun winkel of restaurant in proberen te lokken. Bij de winkels en restaurants waar ze het minst zeiden zijn we naar binnen gegaan.
’s Middags hebben we het kleurrijke Mexico verlaten voor de staat Arizona. ’s Avonds arriveerden we in Blythe waar we hebben overnacht in een luxe hotel met jacuzzi en zwembad. Daar hebben we dan ook tot half 12 ’s nachts goed in vermaakt, want ik had ontdekt dat ik in water bijna pijnloos kon bewegen. Heerlijk!

De volgende dag zijn we door de Arizona Desert naar het doodstille Tuscon gereden. Er was werkelijk niemand op de weg, waarschijnlijk vanwege het feit dat het zondag was; Tuscon is vrij gelovig. Maandagochtend zijn we naar Biosphere 2 gereden wat vlakbij Tuscon ligt. Biosphere 2 is een bedrijf waar alle aspecten van ’s werelds ecosystemen zijn nagebouwd. (Biosphere 1 is de aarde.) Dit centrum is gebouwd voor het verrichten van diverse onderzoeken. Enkele jaren geleden is het overgenomen door de Arizona University zodat studenten er onderzoeken kunnen verrichten.
Het was niet erg spectaculair maar toch interessant en apart om dennebomen in de tropen te zien staan :)
Na Bio2 zijn we naar Phoenix gecrosst waar we lekker hebben gewinkeld en gerelaxed in een winkelcentrum in Scottsdale; het fancy elitedorp net buiten Phoenix.

Dinsdag hadden we het wel gezien in Phoenix en zijn we naar Flagstaff gereden; een ontzettend gezellig hippiedorp. Ten minste, dat was onze indruk. Veel hippiestudenten en erg aardige mensen in een relaxte sfeer. Onderweg hebben we een bezoek gebracht aan de Meteor Crater; de overblijfselen van een meteorietinslag. Het gat heeft een diameter van bijna 1,3 km en is ongeveer 170 meter diep. Pas toen we het mini-astronautje door de verrekijker zagen in het midden van de krater hadden we een goed beeld van de grootte. De astronaut was trouwens menselijke grootte (180 cm) en zonder verrekijker vrijwel niet zichtbaar.

Het was maar goed dat we de Meteor Crater dinsdags hadden bezocht, want voor woensdag stond de Grand Canyon op het programma: een canyon van 435 km lang en tussen de 15 en 29 km breed. Het diepste punt ligt op 16 km. Een iets groter gat dus dan de Meteor Crater. Toen we richting het uitkijkpunt liepen zagen we steeds meer hoe groot het was, we waren er gewoon stil van.
Na een uitgebreide fotoshoot van iedereen ben ik van het pad afgeweken om een wat exclusiever uitzicht te krijgen van de Canyon. Later durfde Danai ook de gok te nemen en die kwam er ook bij geklauterd. Het was echt prachtig!
Ik vind het een beetje moeilijk om te beschrijven hoe dat is om daar te staan, omdat je je aan de enige kant erg nietig voelt bij zo’n grote vallei, en omdat je je aan de andere kant machtig goed voelt omdat je er al zo lang wil staan. Ik denk dat je het gevoel pas snapt als je er zelf staat :)
Na zonsondergang hebben we ons in ons hotelletje teruggetrokken met een lekkere borrel om nog even na te praten en om vervolgens onder de wol te kruipen.

De dag erna zijn we naar Page gereden, een dorp bij Lake Powell: 1 van de grootste meren van de Colorado River, waar veel watersporten worden beoefend. Na een frisse duik in het meer hebben we ons bij een leuke Franse jongen aangemeld voor de Antelope Canyon-tour de volgende dag. Daarna hebben we onze eerste Amerikaanse steak gegeten in het plaatselijke restaurantje. Ik vond er niet veel aan :P Vlees is denk ik niet zo erg aan mij besteed.

Vrijdagochtend zijn we dus met de organisatie naar Antelope Canyon geweest: 1 van Amerika’s bekendste slotcanyons (smalle kloven die zijn uitgesleten door water). Het was heel anders dan de Grand Canyon maar wel bijna net zo indrukwekkend, mede door de aparte vormen en door onze Navajo-gids die van origine uit die streek kwam. Hij heeft iedereen geboeid met zijn uitleg, verhalen en lied dat hij op het einde zong.

Zaterdag was het na 2 dagen op 1 plek weer tijd voor een nieuwe spot: Moab! Een gat in de middle of nowhere. Onderweg naar Moab zijn we naar Monument Valley gereden om de mooie rotsformaties te aanschouwen. Ik vond het erg mooi, ook al hebben we er niet heel veel van gezien.
Toen we na Monument Valley verder reden richting Moab was het hoog tijd voor een sanitaire stop. Er was werkelijk geeneen toilet te vinden, en na 60 mijl belandden we in Bluff; een iniminie westerndorpje waar alleen nog een paar oudjes wonen. Aangezien we niets wisten hoelang het nog zou duren voordat we konden eten, hebben we bij een klein motelletje aangeklopt voor een hamburger en toilet. Het motel werd gerund door een stel wat minstens 80 jaar oud was, en alles was werkelijk antiek. Geweldig! Toen we na de lunch naar het toilet wilden moesten we meelopen door de tuin om in een apart hokje naar de wc te gaan. De laatste moest doortrekken en de sleutel terugbrengen. We lagen helemaal dubbel maar hebben de dame met stalen gezicht vriendelijk bedankt voor de gastvrijheid, zoals ons dat geleerd is!
Bij aankomst in Moab hebben we een hotel gezocht en onze spullen gedumpt om vervolgens wat eten te zoeken.
Na verkenning van Moab realiseerden we ons dat we best erg in een duf stadje in the middle of nowhere zaten. Het dichtstbijzijnde winkelcentrum was 62 mijl verder (ruim 90 km), om over een bar nog maar niet te praten. Dus voor de mannen zat er maar 1 ding op: de bierbrouwerij opzoeken. Na de biertjes en cola’s liepen we naar huis, toen we ineens zagen dat de weg afgezet was. Er was niemand op straat behalve een horde politie die met bordjes en fotografen aan het werk waren. Waarschijnlijk een misdrijf dus: misschien toch niet zo’n duf stadje ;)

Zondagochtend hebben we lekker uitgeslapen, voor het eerst deze vakantie. Om half 11 was iedereen wakker, heerlijk! We hebben onze bikini’s en zwembroeken aangedaan en zijn naar de Moab-pool gerend waar we heerlijk in het water gespetterd hebben. Aan het eind van de middag hebben we ons omgekleed om naar Arches te rijden: een park met natuurlijke rotsbogen. Helaas was het zo druk dat het niet goed lukte om leuke foto’s te maken. De bogen en vooral de rotsen in het park waren wel erg mooi!

Vandaag (maandag) zijn we wezen raften op de Colorado River. Onder begeleiding van een erg leuke jongen hebben we het grootste plezier gehad, wat overigens goed terug te zien is op de foto’s (zie Picasa).

Morgen vertrekken we naar Canyonlands, wat gevolgd zal worden door Bryce Canyon, Zion en Las Vegas! Ook Yosemite, Death Valley en San Francisco staan nog op het programma dus we hebben genoeg te doen, heerlijk! :)

De (vele) foto’s zijn te zien via de volgende link:

http://picasaweb.google.com/SylvieDouwes/Deel5

Veel liefs en groetjes,
Syl

PS Excuses voor eventuele typ-/taalfouten, ik heb dit praatje in een paar uur geschreven en niet nagekeken!