Hidee thur!

Oftewel: Hi there. In de telefoongids vond ik een instructie om Texaans te spreken, erg grappig! :)

Alweer het derde verhaal, time flies!
Alles gaat nog steeds goed hier. Lange, warme dagen, heerlijke quad-ritjes over het terrein en veel paard. Erg veel paard :P

De vrijdag na mijn vorige verhaal ben ik op Sugar gesprongen en heb ik meteen mijn eerste echte discussie gehad met Hubert. Hij zei dat ik een vierkant moest rijden tussen 4 palen. Maar die palen stonden in een rechthoek opgesteld. Hij snapte niet wat er moeilijk aan was, terwijl ik niet snapte waar hij ergens een vierkant zag. Later konden we er wel om lachen.
Na Sugar mocht ik Hercules rijden. Ging erg goed, totdat we bijna onderuit gingen in galop. Ik zat met mijn voeten aan de grond en hij maakte een schuiver op zijn hoofd. Gelukkig was alleen zijn neus een beetje kapot.
Hubert was op dat moment net aan het uitleggen en keek de andere kant op. Toen hij mijn ‘What the f*ck!’ hoorde en omkeek, zag hij alleen een grote stofwolk. Toen bleek dat we allebei ok waren hebben we er nog even hartelijk om gelachen. ‘Die bok moet eens leren om zijn poten op te tillen.’ :P
‘s Middags had ik de drang om naar Paul Taylor te gaan, dus heb ik Hubert omgekocht met Sonic. Werkt nog steeds erg goed :)

Zaterdagmiddag zijn we met Roy en zijn merrie vertrokken naar Dallas/Fort Worth om naar een show (wedstrijd) te gaan.
Toen de paarden om 9 uur in Fort Worth op stal stonden, zijn we met Ashley, een vriendin van Roy, Mexicaans gaan eten. Om 11 uur gingen we naar het hotel waar we nog geen 3 uur hebben geslapen. Hubert wilde om half 3 trainen voor de show. Pff..
Na wat vertraging van Roy zaten we om half 4 eindelijk op de paardenbeesten. Heb tot half 7 rustig alleen buiten in het halfdonker gestapt, heerlijk!
Later nog wat bekende cowboys gezien, wel leuk :)
Toen ik vroeg wat Roy en Hubert nou zo leuk vonden aan de shows riepen ze in koor: de vrouwen! Hm eigenlijk wel logisch, aangezien ze elke vrouw een praatje maken, en Roy een date heeft met Selina, een Nederlands meisje..
Dankzij Huberts voortreffelijke navigatiekunsten hebben we over de terugreis 2,5 uur gedaan (kortste route: 1 uur), en lagen we zondag om half 12 pas in bedje. Ik was kapot!

Maandag dus maar brutaal uitgeslapen tot 9 uur, waarna ik wakker schrok, we moesten de paarden voeren om half 8. Gelukkig had Hubert dat al gedaan, en had hij mij laten liggen. Had ik even nodig! De rest van de dag dan ook lekker niks gedaan.

Woensdag heb ik in Denton –in het kader van bezuinigen- een nieuwe camera gekocht. Die zijn hier per slot van rekening stukken goedkoper dan in Nederland! Ik heb heel wat euro’s bespaard, dus volgens de Truus-theorie kan ik nu een middagje lekker winkelen.
In plaats van winkelen ben ik toch maar met mijn camera gaan oefenen.

De dag erna ben ik bijna van Duke gewaaid in de buitenbak, niet normaal wat een storm! Toen ik op het nieuws keek zag ik dat er stormwaarschuwingen waren afgegeven voor Denton County, onze regio.
Ik ben iedere keer weer verbaasd als alles nog overeind staat. Voor mijn idee zijn alle Amerikaanse huizen van karton, aluminium en hout, maar dat valt dus mee.

Zaterdag moesten we vroeg op, er kwam een touringcar langs om half 10 dus alles moest voor die tijd klaar zijn. Schone stallen, schone paarden, schone wij.
De touringcar scheen vol 50- tot 80-plussers te zitten die een tour deden door Horse County wat inhield dat ze ranches en paarden gingen bekijken.
Van Hubert moest iedereen om 6 uur in de stallen staan, en wie stond er als enige? Juist, ik! Na een paar pogingen om Hubert wakker te maken ben ik maar gaan computeren, aangezien ik weigerde alleen te beginnen. Om kwart voor 7 kwam Hubert, en Enrique om half 8. Mannen...
Later heb ik Prince opgezadeld voor de demo van Hubert. De oudjes vonden het allemaal even prachtig en spectaculair, dus zowel Hubert als Sherry waren erg tevreden. Het ging ook erg goed :)

‘s Avonds kwamen Paula, Roy en Selina (meisje van de show) naar de ranch om ons op te halen voor eten bij de Mexicaan. Na het eten ging Paula er vandoor en zijn wij naar Denton gegaan voor een Dutch-invasion in de kroegen.
De kroeg waar we het langst zijn gebleven was erg gekleurd (de inhoud, niet de kroeg zelf;) ). We voelden ons erg wit. Gelukkig voor Selina en mij waren er 3 erg leuke blanke jongens.
Toen er een debiel jumpnummer werd gedraaid voelden Hubert en Roy de drang om de klompendans te doen. (Of iets wat er erg op lijkt.) Ineens was de hele dansvloer leeg, op 2 Nederlandse blanke mafkezen na. De dj kapte het nummer maar af en de rest van de avond hadden we erg veel aanspraak (‘Hey, you’re with the crazy guy over there? What’s he doing?’) ‘s Nachts om half 4 thuis en daarna lekker uitgeslapen.

Toen ik zondag naar buiten liep zag ik ineens een maffe cowboy op het erf met gele westernboots en een maf paard; een Paint die loopt als een kameel en continue ‘lacht’.
Meteen daarna kwam Sherry met Sandy, haar vriendin die 2 net Nederlandse Friezen heeft gekocht. Iedereen kwam rijden, gezellig! Toch niet vrij dus.. :S
Sherry wilde op Belle en Hubert moest van de cowboy (Kevin) op zijn maffe paard, toen hij zei dat het paard nog lang niet klaar was voor de aankomende shows droop hij af. ‘s Avonds belde hij of Hubert er nog een keer op wilde en hem misschien les wilde geven. Mission accomplished.
Later lekker gebeld met mama en Danai. Was erg leuk :D

Toen ik maandagochtend de wasplaats op liep was ik opeens erg wakker. Er zat echt een gigantische spin (ja ok, ong 7 cm doorsnede incl poten!). Toen ik hem natspoot begon hij te rennen. Dus maar het gevecht aangegaan met de bezem. Nog steeds heel. Ieks! Dus maar Hubert van zijn paard gehaald zodra hij de stal binnen kwam. Hij keek ernaar en zei: “Ah dat is een wolfspin, die eet vliegen! Pas er maar goed op, en wel lief voor zijn!’. Eh, juist.
De rest van de dag met 1 oog paarden gewassen, en met het andere oog de spin in de gaten gehouden, want die liep nogal eens.

‘s Middags kregen we gelukkig versterking, Carter van 14 komt middagen werken. Alhoewel, gelukkig. Hubert en ik worden helemaal gestoord van hem. Hubert heeft dus maar gezegd dat hij mij moet helpen en dat ik hem begeleid. Fijn, bedankt! Daar gaat mijn rust op Star Ranch. Ik heb Enrique gezegd dat hij Carter maar aan het werk moet zetten.
’s Middags zag ik Belle rollen en opstaan. Ik vreesde voor koliek (soort buikpijn). Hubert van zijn paard getrokken, en ja hoor! Na een half uur rondjes lopen in de bak -met een kwetterende Carter achter me aan- heeft Hubert haar meegenomen naar de veearts. Daar is ze een nacht gebleven.
Toen Hubert terug kwam kregen we ineens regenbuien met hagel tussendoor. Toen ik de paarden die buiten staan ging voeren heb ik het natuurlijk nét niet droog gehouden. De laatste 200 meter kwam het met bakken uit de hemel. Hubert lachen, ik koud. ‘Hij had het nog zo gezegd.’
Uit wraak heb ik Carter de spin dood laten maken. :)

De dag erna konden we Belle gelukkig weer ophalen, we waren er op tijd bij.
‘s Avonds heb ik Hercules en Duke gereden. Hubert wilde dat ik galopwissels zou doen op Duke. Ging niet helemaal goed, Duke wisselde niet echt. Hubert zei dat ik me maar goed vast moest houden aan het zadel en hem zo hard mogelijk moest laten galopperen totdat hij wisselde. Mijn god, dat paard heeft zijn roeping gemist. Zou een goed racepaard geweest zijn (wel een race zonder galopwissels!).
Na drie kwartier racen wilde Hubert er nog even op. Hij had sporen, ik niet. Hij heeft hem een paar keer laten wisselen en zei: ‘Hm, hij is toch nog niet broke genoeg. Als hij bij jou had gewisseld had ik geweten dat hij erg broke was.’ Hij vond het grappig, ik was verontwaardigd.

Woensdag gingen we foto’s maken van de paarden om de website te updaten. Ik had de paarden gewassen en waarna ze geschoren moesten worden.
Eerst maar Whiz, een 2 jarige hengst en nogal een klootzak. Eerst geprobeerd zonder hulpmiddel, ging niet goed. Een hoop gesteiger en getrap. Toen praam erop, ging niet goed. Toen verdoofd, ging nog niet bepaald. Praam en verdoving, nee, ook niet. Hij haalde uit naar Huberts en mijn hoofd, gelukkig was dat mislukt. Hij heeft wel mijn been en later arm geraakt. Hubert wilde me heelhouden, dus heeft het daarna alleen geprobeerd. Het heeft wat uren, bloed, zweet en tranen gekost maar Whizje is geschoren én staat op de foto (foto’s volgen nog op de site en in een apart mapje voor de paardenliefhebbers).
’s Avonds hebben we in het donker Jack en Shaska opgezadeld om van hem foto’s te maken in de verlichte binnenbak. Foto’s zijn helaas niet echt goed gelukt.
Na een vermoeiende en pijnlijke fotodag lag ik om 12 uur in bed. Vond mezelf bijna zielig met mijn spierpijn en blauwe plekken van Whiz. Idiot. :P

Donderdag nog meer foto’s gemaakt en ‘s avonds in de supermarkt versierd door een enge, grote negermeneer. Wat ik deed, waar ik woonde, dat ik hier moest blijven omdat ik een aanwinst was voor Texas (what the...) en dat hij voor me wilde koken. Om snel van hem af te zijn heb ik gezegd dat dat goed is als ik hem nog een keer tegenkom. (als ik hem nu weer tegenkom heb ik een probleem!) Ben snel –zonder alle boodschappen- naar Steven gerend, de jongen achter de kassa. Die vond het wel grappig, ik niet.
Daarna naar Sonic gereden om te vieren dat ik 2 weken Sonic-free ben. Heb mijn menu halverwege weggegooid, vond het niet lekker. Oh wat ben ik trots op mij :P

Vrijdag fijn gebeld met papa en rustig gewerkt. Je merkt dat het steeds warmer wordt.
‘s Avonds zijn we gaan eten met Roy, Paula, Trisha (breeding manager van Green Valley), en Cole (nieuwe assistent trainer van Brent Loseke, net als Roy). We eindigden bij Hooters, met de beroemde Hooters-girls; van die modellen in hotpants en te kleine shirtjes. Ik vond het een beetje overdreven, echt Amerikaans, maar ach, moet je ook een keer geweest zijn :)
Was trouwens erg typerend dat alleen Trisha, Paula, Cole (nette jongen) en ik de naam van de serveerster hadden onthouden. Mannen...

Zaterdagochtend flink doorgewerkt zodat Hubert en ik ‘s middags naar Wal Mart konden in Denton. Eenmaal thuis kwam Jose langs, die me mee uiteten heeft genomen naar –hoe kan het ook anders- een mexicaans restaurant. Daarna nog even een filmpje gekeken en Jose verkeerde Nederlandse zinnen geleerd die hij als het goed is gaat zeggen tegen Roy. Dat wordt lachen!

Zondag heerlijk uitgeslapen totdat Hubert me wakker belde. De rest van de dag lekker niks gedaan en een poging gedaan om het internet te fixen. Ik weet niet wat ik heb gedaan, maar het werkt weer even! Ik ben echt goed.

Over ruim twee weken ben ik hier alweer weg, op naar het volgende avontuur; de reis met Danai, Maarten en Roy door het westen van de States. Ik heb het hier erg naar mijn zin maar kan niet wachten tot de reis begint en ik mijn knuffelgedrag weer op pijl kan brengen, dus reisgenoten.. Pas op! Hihi...

Voor mijn vertrek ga ik proberen nog een praatje te posten, hopelijk helpt het internet een beetje mee.

Wederom iedereen bedankt voor de leuke mailtjes, berichtjes en kaarten. Echt super :D

Tot slot de link voor de foto's:
http://picasaweb.google.com/SylvieDouwes/Deel3

Heel veel liefs en knuffel
Sylvie

PS We hadden gehoord dat Nederland Frankrijk verslagen heeft met 4-1, echt gaaf! Hubert en ik doen vanuit hier uiteraard mee met de oranjegekte :D